Zo ook deze familie uit een dorp in Nederland. Drie zussen. Hun bejaarde moeder was misbruikt, maar de dader kon vanwege een lancune in de wet niet worden vervolgd. Tot grote frustratie van politie, OM en natuurlijk de familie zelf, die niet kon geloven dat het misbruik onbestraft bleef. Hun moeder was namelijk overleden toen het gebeurde.
Ze klopten bij Namens de Familie aan met de vraag of wij hen konden helpen hun verhaal te vertellen en het juiste podium te vinden. Niet om hun gram te halen, maar om lijkschennis in het Wetboek van Strafrecht te krijgen. Ze hadden al eerder een brief naar minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid gestuurd, maar het zakelijke antwoord was zwaar gevallen. Meestal vindt lijkschennis plaats in combinatie met een ander strafbaar feit zodat iemand alsnog kan worden vervolgd. Als afzonderlijk feit komt het te weinig voor, zegt het ministerie, waardoor verandering van de wet ‘niet opportuun’ is.
Een kille boodschap als het om je moeder gaat. De zussen wonen niet ver van de grens. Was het een paar kilometer verderop gebeurd, dan was het wel strafbaar geweest.
Vorig najaar hoorde ik het verhaal van de zussen aan. Daarna benaderde ik Maud Effting van de Volkskrant. Een integere en goede journalist die net als ik vol ongeloof naar de macabere geschiedenis luisterde en het verwerkte tot een indrukwekkend verhaal. Ze belde ook hoogleraren die stelden dat lijkschennis vaker voorkomt dan bekend is en stelden er voorstander van te zijn de wet aan te passen.
In de week voor publicatie werden verschillende Kamerleden
benaderd. GroenLinks, D66, SP, SGP en PvdA waren meteen voor een aanpassing van de wet, VVD en CDA moesten er nog over nadenken. SGP-Kamerlid Kees van der Staaij verklaarde het initiatief te nemen voor een wetswijziging.
De zussen zijn er een beetje beduusd van, maar de reacties van de hoogleraren en Kamerleden geven kracht.