My latest stories

My Latest Stories

door Hans 10 mrt, 2022
Spraakmakers Op 22 februari 2022, de Europese Dag van het Slachtoffer, was ik als 'spraakmaker' te gast bij het NPO1-programma Spraakmakers. Onderwerp van gesprek; de wijze waarop tegen slachtoffers en nabestaanden wordt aangekeken. Het optreden is terug te kijken via deze link . Later die dag gaf ik acte de présence bij een online seminar van Fonds Slachtofferhulp. Hier sprak ik samen met slachtofferadvocaat Richard Korver en journalist Charles Groenhuijsen over slachtoffers, media en privacy. Ook dit optreden is terug te kijken. Klik hier om het online seminar te herbeleven.
door Hans 24 jan, 2022
Podcast: Onder Embargo - Namens de familie In de podcast Onder Embargo praat PR-adviseur Ronald van der Aart met collega-woordvoerders over de ins en outs van het vak. Informatieve gesprekken van zo'n 30 minuten over de dagelijkse praktijk van een woordvoerder. Over zin en onzin. Over wat werkt en wat niet. En alles onder embargo tot nader order. Dat spreekt vanzelf. In de eerste aflevering van het tweede seizoen van Onder Embargo praat ik over Namens de familie. Wat komt allemaal bij onze werkzaamheden kijken? Hoe pakken media-adviseurs van Namens de familie een zaak aan? En wanneer is onze bijdrage geslaagd? Benieuwd? Luister de aflevering via: https://open.spotify.com/episode/0ztOrSrnOPeVyjtGcgwEJR
Portret Elsevier Weekblad
door hans 14 nov, 2021
Portret Elsevier Weekblad: Hans Faber In oktober figureerde ik in groot portret van EW (Elsevier Weekblad) aan de hand van de onvolprezen Gerlof Leistra. Daar werd ik toch wel even stil van. Waarom? Lees het vooral zelf.
door hans 28 jul, 2021
Thrillzone: 5 sterren voor De minister Van Thrillzone ontving ik op mijn tweede boek uit de Van Zandt-serie, De Minister, een hele fijne recensie van 5 sterren. "Hans Faber heeft met De Minister een boeiende thriller afgeleverd die naast een constante aanwezige spanning, de lezer ook aan het denken zet. De non-fictieve elementen maken de thriller extra aansprekend voor de lezer en ook de actualiteit waarin het verhaal zich afspeelt spreekt tot de verbeelding. Regelmatig zul je je als lezer achter de oren krabben: ‘gaat het er echt zo aan toe?'" Voor de hele recensie, zie: https://www.thrillzone.nl/boekrecensies/hans-faber-de-minister
door Hans Faber 28 jul, 2021
CommunicatieProfessional van het jaar 2021 Een jaar lang mag ik me Communicatieprofessional van het Jaar noemen. De vakjury van de brancheorganisatie voor communicatieprofessionals koos unaniem voor mijn inzet voor Namens de Familie. Mooie erkenning van vakgenoten en goed voor de naamsbekendheid van Namens de Familie. Lees meer hierover op de website van Adformatie: https://www.adformatie.nl/carriere/hans-faber-namens-de-familie-communicatieman-van- het-jaar
door Hans Faber 28 jul, 2021
Ssakia Belleman over Namens de Familie “Ik voelde aanvankelijk ook de nodige scepsis. Omdat ik dacht: hier wordt een extra barrière opgeworpen, waar journalisten last van krijgen. Maar in de praktijk biedt Namens de Familie een brug tussen journalisten, slachtoffers en nabestaanden. Om de belangen van zowel media als slachtoffers en nabestaanden zo goed mogelijk te kunnen bedienen.” Een interview met Saskia Belleman van De Telegraaf over het spanningsveld tussen de belangen en behoefte van journalisten en die van slachtoffers en nabestaanden. Bekijk het hele interview van Saskia hier: https://www.namensdefamilie.nl/wat-anderen-zeggen/
door Hans Faber 28 jul, 2021
Een half uur op de radio bij 1 op 1. Op 16 juli was ik te gast bij 1 op 1 voor een goed gesprek met Margreet Reijntjes over Namens de Familie en het helpen van families in de omgang met media. En natuurlijk ook over het overlijden van Peter R. de Vries, die zich onlangs bij RTL Boulevard nog zo positief over Namens de Familie had uitgelaten. Terugkijken en luisteren kan hier .
door Hans Faber 18 apr, 2021
I couldn’t see the large sign in front of the small clinic, but my girlfriend could. “Asile des Aveugles,” she read. Asylum for the blind. Some stories are written with blood, sweat and tears. That’s what came to my mind last Friday when I finished the final words for a draft of my new book. Around me the wall was plastered with 38 chapters, neatly divided into 10 parts. A roadmap for a new thriller of Vince van Zandt. It will guide my writing for the rest of the year. I had worked on the setup before. The story was in my head. Extracts were on paper. Large parts were also missing. I couldn't bring myself to finish the setup. Until about six weeks ago….. The reason is a bit macabre. In my right eye I suddenly saw black dots. As if flies in the distance were fluttering around. Only these flies were in my eye. Probably the snow, I thought. I was in Switzerland, where quite a lot had just fallen. It'll be fine, no worries. Two days later there was suddenly a gray filter over my eye. There was nothing to be seen in the mirror, but I could see something inside. When the filter suddenly turned red the next day, my girlfriend sent me to the doctor. Stubborn as I am, I drove to the optician. “Did you come here by car?” the optician asked. "How?" She wrote down the address of the clinic in Lausanne on a piece of paper. That same afternoon I crossed the square in front of the small clinic with my girlfriend. "At least you're in good company here," Yvonne joked. She looked up at a large sign that I couldn't read. “Asile des Aveugles,” she read. Asylum for the blind. A few hours and many examinations later, the diagnosis was clear: my retina was torn in three places. Fortunately, the doctor had a spot for the operation the next morning. The sooner the surgery, the man said, the less likely the risk of permanent injury will be. That evening I googled where I had ended up: Asile des Aveugles seemed to be the best eye hospital of Europe, treating patients from all over the world. I could have ended up in a worse place. That’s most likely what the doctor thought a few days later when he concluded that he had done a good job. Now it was all up to the eye itself. Within 6 to about 8 weeks, we would know to what extent my eye would recover. A few days after the operation I walked through the FNAC like a blind man looking for a computer screen and a keyboard. That the keyboard was French, with some very annoying deviations compared to my normal keyboard, was no problem. At least I was able to go back to work again – it is possible to write with one eye. Six weeks later, my eye hasn't fully recovered, although it is heading in the right direction, but at least I can see well enough to spot all the extracts of my next book hanging on the wall.
Show More
Share by: